De kracht van het evangelie ligt in de opstandingskracht van Christus. Deze opstandingskracht is al vanaf de grondlegging der wereld werkzaam in de hele schepping. Het is dan ook de kracht waardoor alle dingen zijn geschapen (Kolossenzen 1:15-17). Volgens Paulus is de opstandingskracht van Christus eeuwenlang voor alle mensen van alle tijden een verborgen mysterie geweest.
“Het mysterie, dat van alle eeuwen en geslachten verborgen is geweest, maar dat nu geopenbaard is aan de heiligen. Aan hen heeft God willen bekend maken welke de rijkdom is van de heerlijkheid van deze verborgenheid onder de heidenen, welke is Christus in u, de hoop op heerlijkheid.”
(Kolossenzen 1:26,27)
Dit mysterie is door Jezus van Nazareth geopenbaard. En dit goede nieuws, dat juist ook voor de ‘heidenen’ de hoop op heerlijkheid is, luidt: Christus in ons!
Het gaat hier om de opstandingskracht van Christus, die in alle mensen van alle tijden aanwezig is (geweest). Zodra deze kracht in al haar volheid in het leven van mensen gaat vrijkomen, zullen we volkomen verlost worden van de vloek van zonde en dood, zal de hele schepping verlost worden van de dienstbaarheid aan de vergankelijkheid en zal het koninkrijk van God in haar volle glorie op aarde zichtbaar worden. Er zal een kosmische wedergeboorte plaats gaan vinden. Zolang we nog te maken hebben met de vloek van zonde en dood, is de opstandingskracht van Christus nog niet in zijn volheid geopenbaard.
“Ik zeg u: Als u een geloof had als een mosterdzaad, u zou tegen deze berg zeggen: Verplaats u van hier naar daar! En hij zou gaan, en niets zou voor u onmogelijk zijn.” (Matteüs 17:20)
“Zo is dan het geloof uit het horen, en het horen door het Woord van Christus.” (Romeinen 10:17)
De opstandingskracht van Christus kan alleen door geloof vrijkomen. Wij baseren ons geloof op wat we horen en bij het horen zou het om het Woord van Christus moeten gaan. Als het geloof in het Woord van Christus de sleutel is, dan moeten we ons afvragen of het woord dat door de christelijke kerk na 70AD verkondigd is en waar miljoenen mensen eeuwenlang in geloofd hebben, wel het Woord van Christus is geweest. De christelijke kerk is na 70AD, waarin Jeruzalem inclusief de tempel is verwoest, weer oude wijn in oude zakken gaan schenken of in het gunstigste geval jonge wijn in oude zakken. Valt dit de christelijke kerk aan te rekenen? Nee, geen enkel verwijt naar het verleden! Het past allemaal perfect in Gods scheppingsplan, waarvan de voltooiing steeds meer in zicht komt. De beste wijn is voor het laatst bewaard!
Wat moeten we dan onder het Woord van Christus verstaan?
“En God zeide: Er zij Licht; en er was licht.” (Genesis 1:3)
“In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is. In het Woord was leven en het leven was het Licht der mensen.” (Johannes 1:1-4)
God is Licht en er is gans geen duisternis in God (1 Johannes 1:5). God sprak het Woord: LICHT! En dat Woord van God is het Woord van Christus, het Christus-Woord. Christus is het Licht, waaruit de hele schepping is voortgekomen; het Licht van alle mensen!
“Christus is het waarachtige Licht dat ieder mens verlicht, komende in de wereld.” (Johannes 1:9)
“En God zeide: Laat Ons mensen maken, naar ons beeld, als onze gelijkenis.” (Genesis 1:26)
Het gaat hier om de schepping van de hele mensheid als geestelijke entiteiten, die uit het Licht (Christus) zijn voortgekomen. Naar Gods evenbeeld en Gods gelijkenis geschapen. Ieder mens is van nature gezalfd met Gods Geest en dus een Christus-mens. De ware identiteit van ieder mens is Christus. Dit mysterie is vanaf alle eeuwen en geslachten verborgen geweest en is door Jezus van Nazareth aan ons geopenbaard.
In Genesis 2 wordt de schepping van de fysieke mens Adam (uit de aarde) beschreven.
“Toen formeerde de HERE God de mens van stof uit de aardbodem en blies de levensadem in zijn neus; alzo werd de mens tot een levend wezen.” (Genesis 2:7)
Bij de levensadem, de ‘chay nashamah’, hetgeen ook vertaald kan worden met levensgeest, gaat het om onze Christus-entiteit, die als het ware in onze neus werd geblazen, waardoor we een fysiek levend wezen worden. Bij iedere conceptie vind er een incarnatie van Christus plaats! Een versmelting van een eicel, een zaadcel en het zaad van Christus.
“Toen ik in het verborgene gemaakt werd, kunstig geweven in de schoot van de aarde, was mijn wezen voor u geen geheim.” (Psalmen 139:15)
Ieder mens bestond al voordat hij / zij als baby in de moederschoot werd geweven. Onze Christus-entiteit bepaald ons wezen, is ons wezenlijke Zelf. Het geestelijke zaad moet eerst in de akker van ons fysieke lichaam worden gezaaid en daardoor ‘sterven’, voordat het tot ‘opstanding’, tot leven, kan komen. De opstandingskracht bevindt zich in het onzichtbare Christus-zaadje dat in ons is gelegd. Doordat we ons als mensen van vlees en bloed zijn gaan identificeren met ons fysieke lichaam en het op gedachten gebaseerde ego, is ons ware Zelf uit beeld geraakt, ‘gestorven’.
Bij de zogenoemde ‘zondeval’ (een woord dat in de grondtaal van de Bijbel niet voorkomt) gaat het om de val in ons bewustzijn. En die val was noodzakelijk, omdat wij ons voor die tijd alleen onze Christus-entiteit, die voor alle Christus-entiteiten identiek is, bewust waren. Door in een uniek fysiek lichaam op te groeien, konden we onszelf als unieke personen bewust worden, met als doel om daarna door de wedergeboorte ons onze ware Christus-identiteit weer bewust te worden. Vanuit onze ‘gevallen’ staat van bewustzijn komt eerst het natuurlijke en daarna het geestelijke.
“Doch het geestelijke komt niet eerst, maar het natuurlijke, en daarna het geestelijke.” (1 Korintiërs 15:46)
De val in ons bewustzijn maakt dan ook deel uit van Gods scheppingsplan, dat nog niet voltooid is! Als er al iemand verantwoordelijk gehouden zou moeten worden voor alle ellende en verdriet in de wereld, dan is het God zelf, die voor deze noodzakelijke weg heeft gekozen. Er is geen sprake van schepping – zondeval – herschepping. Het scheppingsproces waarmee God is begonnen, waarvan de val in ons bewustzijn deel uitmaakt, is nog steeds gaande en is nooit eerder voltooid geweest. God is dan ook nog steeds in Christus de hele kosmos met zich verzoenende (aan het verzoenen; o.t.t.; 2 Korintiërs 5:19). Waarbij we het begrip ‘verzoenen’ (katallasso) niet op moeten vatten als het herstellen van de verbinding tussen God en de mens die wij verbroken zouden hebben, maar als een herstel van het bewustzijn van het mysterie ‘Christus in ons’.
De boodschap van het nieuwe verbond is dan ook dat we de oude mens voor dood mogen houden, omdat we een nieuwe schepping zijn; van nature goddelijk, naar Gods evenbeeld en gelijkenis geschapen, met recht godenzonen en -dochters (Psalmen 82:6; Johannes 10:34). Daar heeft de val in het bewustzijn van de mens geen enkele verandering in gebracht. We zijn het ons alleen niet meer bewust. Het mysterie ‘Christus in ons’ is verborgen geraakt. Willen we recht doen aan Genesis 3, dan zullen we het moeten opvatten als een poëtisch verhaal van de val in ons bewustzijn, zonder het als een feitelijk relaas te lezen, die de vermeende relatiebreuk tussen God en de mens zou moeten verklaren. De begrippen ‘zondeval’ en ‘erfzonde’ dienen dan ook uit de christelijke theologie te worden verwijderd. Het behoort tot het zuurdesem van de wet (het denken in goed en kwaad), waardoor de opstandingskracht van Christus niet kan vrijkomen.
De verkondiging van het evangelie van het koninkrijk zal gebaseerd moeten worden op ‘Christus in ons’. Christus is de ware identiteit van alle mensen! Dat is de kern van het evangelie van Christus, het evangelie dat een kracht (dynamiet) van God is tot behoud van allen die het Woord van Christus geloven (Romeinen 1:16).
Tot slot, wat is dan de diepste betekenis van dood en opstanding?
Gaat het hier om de dood van Jezus die voor de vergeving van onze zonden moest sterven en voor ons eeuwige leven moest opstaan uit de fysieke dood? Is dat werkelijk het Woord van Christus waarin we moeten geloven om behouden te worden? Heeft de verkondiging van deze boodschap er in de achterliggende tweeduizend jaar toe geleid dat de opstandingskracht van Christus dusdanig is vrijgekomen dat de ganse schepping verlost is van de wet van zonde en dood?
De vraag stellen, is haar beantwoorden. Nee, dat is niet geval! Het gaat hier om de verkondiging van oude wijn in oude zakken. We leven nu in een tijd waarin we – net als bij Jezus en in de eerste christelijke gemeente het geval was – weer jonge wijn in nieuwe zakken mogen gaan schenken. De beste wijn die voor het laatst bewaard is.
Zodra mensen het Woord van Christus, het mysterie van ‘Christus in ons’, gaan horen, begrijpen en geloven, zal de opstandingskracht van Christus vrij gaan komen. Zodra we ons het Woord van Christus (het goddelijke Licht uit Genesis 1:3) weer bewust worden en gaan ontdekken dat we als mens van nature gezalfden des Heren (Christus) zijn, dan zal de opstandingskracht van Christus in ons leven ten volle vrijkomen en zullen we uit de ‘geestelijke dood’ opstaan.
Allereerst zullen we tot wedergeboorte gaan komen (onze rechtvaardiging), waardoor we als Zonen van God (m/v) openbaar gaan worden. We worden daardoor bevrijd van de dienstbaarheid aan de vergankelijkheid, waar de hele schepping (vanwege Gods wil) nog aan onderworpen is (Romeinen 8:20). Hoe meer mensen de wedergeboorte zullen ondergaan, hoe meer er van de opstandingskracht van Christus zal vrijkomen in de schepping en hoe krachtiger het Christus-Licht zal gaan schijnen, waardoor de duisternis op aarde zal worden verdreven. Uiteindelijk zal de zuchtende schepping (de hele kosmos, inclusief alle mensen), die met reikhalzend verlangen wacht op het openbaar worden van de zonen en dochters van God, tot wedergeboorte komen. De finale bevrijding van de dienstbaarheid aan de vergankelijkheid.
“In Hem zijt ook gij, nadat gij het Woord der waarheid (het Woord van Christus), het evangelie uwer behoudenis, hebt gehoord; in Hem zijt gij, toen gij gelovig werd, ook verzegeld met de Heilige Geest der belofte, die een onderpand is van onze erfenis, tot verlossing van het volk, dat Hij Zich verworven heeft, tot lof zijner heerlijkheid.” (Efeziërs 1:13,14)
Onze wedergeboorte (de verzegeling met de heilige Geest) is het onderpand van onze erfenis en die erfenis is onze verheerlijking, het ‘aandoen’ van een verheerlijkt lichaam, de verlossing van de sterfelijkheid. Christus in ons is met recht de hoop op onze heerlijkheid!
De ‘dood en opstanding’ van Christus in ons zal leiden tot onze behoudenis, de definitieve verlossing van de vloek van zonde en dood. En die verlossing is dichterbij dan we misschien durven hopen en dromen. Zodra we het Woord van Christus op waarde gaan schatten en gaan geloven, zal de generatie opstaan die de voltooiing van Gods scheppingswerk zal gaan meemaken.
Zou je door willen praten over de inhoud van dit artikel?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.
Klik hier als je je wilt abonneren op onze Blog / Infomail.
Vond je dit artikel de moeite waard om te lezen, overweeg dan een kleine financiële bijdrage. Het rekeningnummer is NL94 ASNB 0932 1927 50 t.n.v. P. Overduin.