Een reactie op het artikel “Gebedsgenezing is een kwestie van betekenisvol oplappen” van Hans Burger, dat 17 januari 2022 verscheen op de website van CVandaag.
Mocht je het artikel van Hans Burger nog niet gelezen hebben, dan is het uiteraard handig om dat eerst te doen.
Mijn reactie op het artikel vind je hieronder.
Oef… ik ervaar het als pijnlijk om dit te lezen. Jezus verkondigde ons 2000 jaar geleden al het koninkrijk in het hier en nu. Het koninkrijk was toen al onder hen en zelfs in hen en de tekenen en wonderen, waaronder genezingswonderen, bevestigden dat. Dat waren geen VOOR-tekenen van het koninkrijk van God dat ergens in de toekomst lag, maar tekenen van het koninkrijk dat al onder hen was!
Waarom blijven we toch vasthouden aan dogma’s die het koninkrijk van God naar de toekomst verwijzen? Het antwoord is niet zo moeilijk, omdat we het niet zien en dus geloven we het niet (meer). Het probleem hierbij is dat we ons geloof afstemmen op wat we met onze (lichamelijke) zintuigen waarnemen en ons geschiede vervolgens naar ons geloof. Zodoende hebben we een theologie ontwikkeld, die meer overeenkomsten vertoont met het oude verbond (vergeving van zonden), dan met het nieuwe verbond (bevrijding van zonde!). Het is een theologie waarbij we heel dualistisch (bijna gnostisch) onderscheid zijn gaan maken tussen lichaam en ziel. Redding/verlossing (door vergeving van zonden) voor onze ziel zou nu al mogelijk zijn, maar verlossing/bevrijding van de vloek van zonde en dood dat komt later pas. Het lichaam van vlees en bloed lijkt van minder belang. Jezus geeft in de evangeliën nergens aanleiding voor deze tweedeling.
Eigenlijk wil Burger een stap terug in de tijd zetten. Tot rond 1900 werd namelijk de oude wijn in oude zakken geschonken. Dat was (met name in de westerse wereld) de heersende (verzoenings)theologie. De mens is door de wet veroordeeld tot zondaar (de mens als oude zakken), waardoor een eeuwige scheiding met God in het vooruitzicht lag. Je ontvangt redding door de vergeving van zonden op grond van een zondoffer, dat door de kruisiging van Jezus voor eens en altijd gebracht zou zijn. De oude wijn is dan een verwijzing naar het bloed van Jezus, als het zondoffer. Er is dan sprake van het ‘evangelie van vergeving van zonden’, dat – als je deze gedachtegang consequent doortrekt – geen ruimte laat voor het evangelie van het koninkrijk in het hier en nu. Je komt dan als vanzelf uit op het gereformeerde adagium van het ‘al reeds, maar nog niet’ van het koninkrijk, met de bekende vergelijking van D-day en V-day.
Begin 1900 komt de pinksterbeweging op, waarbij het koninkrijk van God dat Jezus verkondigde als het ware onder het stof vandaan werd gehaald. De nadruk kwam meer te liggen op de boodschap van het koninkrijk, waardoor er als vanzelf meer aandacht kwam voor de tekenen van het koninkrijk, waaronder genezing en bevrijding. Men bleef echter vasthouden aan de boodschap van vergeving van zonden als basis van het evangelie van het koninkrijk. Men ging de jonge wijn van het koninkrijk schenken, maar deed dit nog steeds in oude zakken. Daarvan zegt Jezus dat de oude zakken (waar nog resten van het zuurdesem van de wet in zitten) op den duur zullen scheuren, waardoor de wijn wegloopt en beiden verloren gaan. We zien dit terug aan de opwekkingen die hebben plaatsgevonden. Ze kwamen op, maar zijn uiteindelijk ook allemaal weer verdwenen. Het heeft niet geleid tot een blijvende verandering van de kerk en al helemaal niet van de samenleving. Het is daarom nog steeds wachten op een blijvende doorbraak van het koninkrijk van God. En dat komt mijns inziens doordat we de jonge wijn in oude zakken zijn blijven schenken.
Het is goed te begrijpen dat zolang we vasthouden aan twee evangeliën (die van vergeving van zonden en die van het koninkrijk van God), we zoeken naar hoe we deze met elkaar kunnen verbinden. In die zin is het ook goed te begrijpen dat Burger tot de idee komt dat het bij genezing om (tijdelijk) oplappen zou gaan. Zolang we de boodschap van het nieuwe verbond (van het koninkrijk) blijven vermengen met de boodschap van het oude verbond, blijft er sprake van een bedekking die over de heerlijkheid van God ligt. Een klein beetje zuurdesem maakt het hele deeg zuur, waardoor het krachteloos wordt en geen blijvende uitwerking als gevolg heeft.
Het is de hoogste tijd dat we de jonge wijn van het koninkrijk in nieuwe zakken gaan schenken. Geen stap terug doen, maar een stap vooruit zetten. Pas dan gaan we het koninkrijk van God zichtbaar zien worden. Pas dan zal de verlossing waar Jezus en Paulus over spraken plaats gaan vinden. En die verlossing is geen verlossing van zonden (meervoud), geen gedeeltelijke verlossing van alleen onze ziel, maar het ging Jezus en Paulus juist om de verlossing van de vergankelijkheid, van de vloek van zonde (enkelvoud) en dood! In Romeinen 8 schrijft Paulus er heel duidelijk over. De schepping wacht op het openbaar worden van de zonen van God. Dat zijn mensen die verlost zijn van de vergankelijkheid. De schepping wacht niet op de wederkomst van Jezus, die dan pas definitief het koninkrijk van God zal komen vestigen. Nee, wij zijn geroepen om als zonen van God openbaar te worden, om het koninkrijk van God dat al vanaf de grondlegging der wereld in gereedheid is gebracht (definitief is gevestigd) zichtbaar te gaan maken op aarde. “de schepping hoopt zelf van de dienstbaarheid aan de vergankelijkheid bevrijd te worden tot de vrijheid van de heerlijkheid der kinderen Gods.” (Romeinen 8:21). Bekeert u, want het koninkrijk van God is onder u!
We doen een stap terug ten aanzien van de voortgaande openbaring van God in de geschiedenis als we genezingswonderen omwille van onze theologie gaan degraderen tot (tijdelijk) oplapmiddel. We zetten een stap voorwaarts als we omwille van het evangelie van het koninkrijk onze theologie van vergeving van zonden als oplapmiddel van de oude mens gaan zien. Het komt namelijk neer op symptoombestrijding. Zolang we mensen op grond van de wet als zondaren (oude zakken) benaderen die vergeving van zonden nodig hebben om gered te worden van Gods toorn over de zonden, richten we ons op de buitenkant. Op de werken van het vlees, die een product zijn van vleselijk denken. Mensen komen dan nooit verder dan het stadium van ‘geredde zondaar’, die tot de dood zondaren blijven en daarom ook hun doel missen door onder de vloek van zonde en dood te blijven leven en uiteindelijk de lichamelijke dood zullen sterven. Het evangelie van het koninkrijk brengt ons werkelijk over vanuit de duisternis in het Licht. We zijn een nieuwe schepping, volkomen rein en heilig en voor God. Als Paulus al niemand meer naar het vlees kende, zou God dat dan wel doen? Als we de jonge wijn van het koninkrijk van God in nieuwe zakken gaan schenken, zullen de vrucht en de gaven van de Geest steeds meer zichtbaar worden in de levens van mensen. Er zullen steeds meer (genezings)wonderen gaan plaatsvinden, als tekenen van het koninkrijk van God dat nog steeds onder ons is. Dan zullen er weer mensen als zonen van God (m/v) openbaar gaan worden. Zij zullen volkomen vrij van de vloek van zonde en dood gaan wandelen. Wie werkelijk uit God geboren is, zal zijn doel niet meer missen (zondigt niet meer). Het gevolg zal zijn dat uiteindelijk ook de schepping zal worden bevrijd van de vergankelijkheid. Dan zal alles onderworpen zijn aan Christus, die daarna het koningschap zal overdragen aan de Vader (1 Korintiërs 15:24).
PS Ik ben mij ervan bewust dat met deze benadering er veel meer punten uit de christelijke theologie op de schop gaan of eigenlijk op zijn kop komen te staan. Dat wat we (vanuit onze gevallen staat) als geestelijk hebben beschouwd, blijkt natuurlijk/letterlijk bedoeld te zijn en andersom ook. Maar dat is kenmerkend voor het koninkrijk van God. De toch al lange reactie zou veel te lang worden als ik dit allemaal zou gaan benoemen, maar een mooi voorbeeld hiervan is te vinden in dit artikel.
Zou je door willen praten over de inhoud van dit artikel?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.
Klik hier als je je wilt abonneren op onze Blog / Infomail.
Vond je dit artikel de moeite waard om te lezen, overweeg dan een kleine financiële bijdrage. Het rekeningnummer is NL94 ASNB 0932 1927 50 t.n.v. P. Overduin.