Hoe zou het toch komen dat zoveel christenen leven alsof het oude verbond – dat alleen voor het Hebreeën-volk bedoeld was – nog van kracht is? Ze hebben wel wat aanpassingen gedaan, maar alle principes van het oude verbond vind je terug in hun leven.
1) De joden hadden de Thora als wetboek. Christenen hebben van de Bijbel een wetboek gemaakt. Ieder artikel uit het wetboek, iedere tittel en jota moet kloppen en nageleefd worden. Ze hebben er alleen geen erg in dat ze vele teksten over het hoofd zien, die niet overeenkomen met hun theologie. Vooral teksten waarin overduidelijk wordt aangegeven dat ‘Christus in allen’ is. Is de Bijbel werkelijk bedoeld als een wetboek? Is het niet de letter der wet die dood voortbrengt?
2) De joden onder het oude verbond geloofden dat God op afstand was. Men ging ervan uit dat hun zonden een reden voor God was om niet meer met hen in verbinding te kunnen zijn. Christenen geloven dat er een scheiding tussen God en mens is ontstaan vanwege de zonden, de zogenoemde dogma’s van de zondeval en de erfzonde. Hoewel Paulus overduidelijk aangeeft dat ‘Christus in ons’ ten alle tijden en voor iedereen het verborgen mysterie was dat door Jezus is geopenbaard (Kolossenzen 1:26,27), geloven christenen nog steeds dat dit alleen geldt voor degenen die in Jezus van Nazareth geloven.
3) Zoals alle joodse jongetjes werden besneden, om daarmee te bevestigen dat ze binnen het oude verbond opgroeiden, zo worden de kinderen van (veel) christenen gedoopt, om daarmee te bevestigen dat ze binnen het verbond met God opgroeien. Onder het nieuwe verbond wordt er echter geen onderscheid meer gemaakt tussen mensen die wel en niet binnen het nieuwe verbond opgroeien. Iedereen is binnen het nieuwe verbond opgenomen. In het nieuwe testament worden mensen gedoopt op hun geloof. Dat heeft niets met wel of niet binnen het verbond leven te maken. De parallel ‘besnijdenis – kinderdoop’ gaat dan ook niet op.
4) Het joodse volk had Mozes als middelaar tussen God en het volk. Dit was nodig vanwege punt twee (zie hierboven). Christenen zien Jezus van Nazareth als middelaar tussen God en henzelf, vanwege de vermeende zondige natuur van de mens. Niet Jezus van Nazareth, maar Christus is onze middelaar, het is Gods Geest die als het ware is afgedaald en in ons woont. De zalving van Gods Geest in ons bewerkt onze redding/verlossing. Christus in ons is dan ook de hoop op heerlijkheid. Dat Jezus de middelaar van het nieuwe verbond wordt genoemd (Hebreeën 12:24), wil niet zeggen dat hij tussen God en ons in staat, maar dat Jezus door ons de Christus te openbaren, bemiddeld heeft bij het tot stand komen van het nieuwe verbond.
5) Het Hebreeën-volk moest zondoffers brengen om vergeving van zonden te kunnen ontvangen. Christenen geloven dat Jezus van Nazareth zijn leven als een zondoffer aan God heeft geofferd en dat dat de reden voor God zou zijn geweest om ons te kunnen vergeven.
6) Joden bleven maar aan God offeren om steeds weer opnieuw vergeving van zonden te ontvangen. Christenen blijven maar tot God bidden om vergeving van zonden, ondanks het feit dat Jezus met zijn kruisiging heeft laten zien dat God het vlees (het lichaam der zonde) voor dood houdt. God rekent ons onze misstappen niet toe.
7) Het joodse volk ging naar de tempel, omdat dit de plaats was waar God woonde en aanbeden wilde worden. Hoewel Paulus overduidelijk schrijft dat ons lichaam de tempel van de heilige Geest is, gaan christenen nog steeds zondag aan zondag naar de kerk met als hoofdreden om daar God te ontmoeten en te aanbidden. De nadruk van de samenkomsten zou eigenlijk moeten liggen op de gemeenschap der heiligen.
8) Het joodse volk wilde een aardse koning, die vanuit Jeruzalem zou regeren, terwijl God hun (geestelijke) Koning was. Christenen verwachten dat Jezus van Nazareth terug zal komen, om vanuit Jeruzalem het koninkrijk van God op aarde te vestigen, terwijl Christus in ons onze (geestelijke) Koning is.
Zou het kunnen zijn dat er een bedekking ligt op de huidige christelijke kerk?
“Hun denken verstarde, en dezelfde sluier ligt tot op de dag van vandaag over het oude verbond wanneer het voorgelezen wordt. Hij wordt alleen in Christus weggenomen. Tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. Maar telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen. Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer als in een spiegel aanschouwen, zullen meer en meer door de Geest van de Heer naar de luister van dat beeld worden veranderd.”
(2 Korintiërs 3:14-18)
Zou je door willen praten over de inhoud van dit artikel?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.
Klik hier als je je wilt abonneren op onze Blog / Infomail.
Vond je dit artikel de moeite waard om te lezen, overweeg dan een kleine financiële bijdrage. Het rekeningnummer is NL94 ASNB 0932 1927 50 t.n.v. P. Overduin.
2 reacties op “De bedekking van het oude verbond”
Hoi broeder,
Welke christenen bedoel je dan precies. Als je gelooft dat J.C. gestorven is voor al Zijn kinderen is het lastig om uit te gaan sluiten als men over sommige zaken anders denkt!?
Dag broeder Bas, ik ben niet meer van het uitsluiten, maar van het insluiten. Radicale genade niet dankzij, maar ondanks het kruis. “Vader, vergeef het hun, want ze weten niet wat ze doen.” Het kruis heeft ons mijns inziens de weg gewezen van het betonen van radicale genade voor iedereen. Zolang wij rekenen met goed en kwaad, waardoor de mensheid onder de vloek van zonde en dood terecht is gekomen, en op basis daarvan blijven oordelen en veroordelen, gaan we het koninkrijk van God niet zien. Vanuit de Geest gezien is Christus alles en in allen (Kol.3:11). Een citaat van Richard Rohr: “Volwassen christenen zien Christus in alles en iedereen.” Groet en zegen! Peter Overduin