God woont in een ontoegankelijk Licht en in God is gans geen duisternis. God is dan ook volmaakt goed en volmaakte liefde!
“En wij hebben de liefde onderkend en geloofd, die God jegens ons heeft. God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem. … Er is in de liefde geen vrees, maar de volmaakte liefde drijft de vrees uit; want de vrees houdt verband met straf en wie vreest, is niet volmaakt in de liefde.” (1 Johannes 4:16,18)
“Iedere gave, die goed, en elk geschenk, dat volmaakt is, daalt van boven neder, van de Vader der Lichten, bij wie geen verandering is of zweem van ommekeer.”
(Jakobus 1:17)
Bij Gods liefde gaat het om de zogenoemde agapè-liefde; liefde die volkomen onvoorwaardelijk is; liefde die het kwaad niet toerekent (1 Korintiërs 13:5). Dat wil zeggen dat er geen enkele voorwaarde is waaraan wij hoeven te voldoen om die liefde te ontvangen. Deze liefde is het wezen van God en daarin is God nooit veranderd. Het kruis is dan ook op geen enkele manier een voorwaarde om deze liefde en genade van God te kunnen ontvangen. Het kruis wijst ons de weg, waardoor wij ons de volmaakte liefde van God bewust kunnen worden.
Ik ben benieuwd wat er in je omgaat als je deze woorden tot hiertoe leest. Er zijn grofweg twee soorten reacties mogelijk.
1) Je kunt er met een volmondig amen mee instemmen.
De kans is echter groot dat je tot de tweede categorie behoort, die denkt:
2) ‘Maar God is toch ook heilig en rechtvaardig?’ of ‘God kan onze zonden toch niet ongestraft laten?’.
Dat vooral christenen zich zullen herkennen in de tweede categorie heeft alles te maken met het evangelie waarin de meeste (met name westerse) christenen geloven. Als Jezus aan het kruis is gegaan voor de verzoening van onze zonden (verzoening door voldoening), dan moet de reden daarachter wel zijn geweest dat God onze zonden en misstappen blijkbaar niet kan verdragen en dat komt dan uiteraard door zijn heiligheid en rechtvaardigheid. Zodoende moest Jezus wel gestraft worden voor onze zonden. Op deze manier ontstaat er een vicieuze cirkel, waarvan de kennis van goed en kwaad de basis vormt.
De kennis van goed en kwaad heeft ervoor gezorgd dat de mens naar het vlees is gaan wandelen. Het vlees eist gerechtigheid op basis van de wet (de kennis van goed en kwaad). Het eist genoegdoening; er zal iemand moeten boeten voor de overtredingen die zijn begaan. Onvoorwaardelijke vergeving, zonder boetedoening of genoegdoening, zonder zondoffer, is vanuit het vlees gezien ondenkbaar. De religieuze Jood projecteerde dit vleselijke denken op hun God. Een God die geen zondoffers verlangt voor de vergeving van zonden, was voor de religieuze Jood dan ook een aanstoot. Vergeving van onze zonden, buiten het kruis om, waar Jezus als zondoffer zou zijn gekruisigd, is voor de meeste ‘Bijbelgetrouwe’ christenen ook een aanstoot.
De vleselijke manier van omgaan met kwaad leidt tot sterke rechtvaardigheidsgevoelens. Het voelt als onrecht als het kwaad niet wordt gestraft. Dit denken zit diep in ons mensen ingebakken. De Grieken projecteerden dit op hun goden. Een God die het onrecht niet straft was voor de niet-gelovige Griek dan ook een dwaasheid.
Onze hele rechtsstaat is op de kennis van goed en kwaad gebaseerd. En helaas is deze kennis van goed en kwaad ook doorgedrongen tot de manier waarop wij (met name in de westerse wereld) het evangelie zijn gaan interpreteren. Hoe heeft het zover heeft kunnen komen?
We kunnen de Bijbel op twee manieren lezen. Op een vleselijke manier en op een geestelijke manier. Deze twee manieren staan haaks op elkaar. Bij de vleselijke manier rekenen we met de kennis van goed en kwaad. We lezen en interpreteren de Bijbel dan als het ware vanuit onze gevangenschap in de duisternis, waar de kennis van goed en kwaad bepalend is. We komen dan uit op een evangelie waarin het om de schuldvraag draait. De mens heeft door de zonden (overtredingen) schuld op zich geladen en deze schuld moet nu eenmaal betaald worden. We kunnen pas weer ‘goed’ worden als de schuld als gevolg van het ‘kwaad’ in ons is voldaan. Jezus heeft de straf op zich genomen en zodoende betaald voor de vergeving van onze zonden. Helaas zijn de Bijbelvertalingen, zoals wij die tot onze beschikking hebben, vertaald vanuit deze vleselijke visie op het kruis, die dus gebaseerd is op de kennis van goed en kwaad.
We kunnen de Bijbel echter ook op een geestelijke manier lezen en interpreteren. En omdat Jezus, Paulus, en vele anderen uit hun tijd met hen, in de Geest wandelden, is dit de manier waarop we de Bijbel ook zouden moeten lezen. Jezus en Paulus rekenden niet met de kennis van goed en kwaad, maar met de volmaakte goedheid en onvoorwaardelijke liefde van God. Hun uitgangspunt was de (ware) kennis van God (theologie) in plaats van de kennis van goed en kwaad.
Paulus kende, in navolging van Jezus die niemand veroordeelde, niemand meer naar het vlees (2 Korintiërs 5:16). Paulus zag Christus in alles en in allen (Kolossenzen 3:11b). Christus, het Licht der wereld, is de eerstgeborene van de ganse schepping (Genesis 1:3) en is net als God volmaakte Liefde. Door te wandelen in de Geest, zien we Christus in alles en iedereen. Als dit al voor Paulus gold, hoeveel te meer voor God, in Wie gans geen duisternis is? God ziet alle mensen in de Geest aan als zonen en dochters van de Allerhoogste (Psalmen 82:6), als Christussen. En aangezien er geen verandering of zweem van ommekeer is in God, is het nooit anders geweest. Ook vóór het kruis waren de mensen al zonen en dochters van God, alleen waren ze het zich niet bewust, met alle gevolgen van dien.
Het mysterie ‘Christus in ons’ is van alle eeuwen en alle geslachten (vanaf de schepping en in alle mensen) een vaststaand feit geweest, ook voor de heidenen (Kolossenzen 1:26,27). Dit mysterie is lange tijd verborgen geweest, door Jezus van Nazareth geopenbaard, maar helaas vroeg in de kerkgeschiedenis – tot op de dag van vandaag – opnieuw verborgen geraakt. Dit komt doordat we weer van de boom van kennis van goed en kwaad zijn gaan eten. De christelijke kerk is, ondanks dat Paulus in zijn brief aan de Galaten hiervoor heeft gewaarschuwd, teruggekeerd naar de wet en het vlees. We zijn een ‘ander evangelie’ gaan geloven en verkondigen; een evangelie waarbij de kennis van goed en kwaad de basis vormt.
Om de Bijbel in de Geest te kunnen lezen zullen we voorbij de kennis van goed en kwaad, voorbij het vlees, moeten gaan. We komen dan tot een andere interpretatie van een aantal kernbegrippen in de Bijbel. Ik zal er een aantal noemen en toelichten.
Zonde (enkelvoud): dit wordt doorgaans gezien als de zondige natuur van de mens. De mens zou van nature ‘kwaad’ zijn, in tegenstelling tot God, die ‘goed’ is. Het begrip zonde heeft vanuit het Grieks echter betrekking op doel missen. Zolang we in goed en kwaad blijven denken, zullen we ons doel missen, in zonde wandelen. Door ons verduisterde bewustzijn bevinden we ons als het ware in een gevangenis, het zogenoemde rijk der duisternis. Zolang we in de duisternis wandelen, hetgeen Paulus een wandel naar het vlees noemt, missen we het doel waarvoor we geschapen zijn. De geestelijke kracht die werkzaam is in het rijk der duisternis, de zondemacht, houdt ons blind voor de Waarheid en dus gevangen. God rekent niet met het vlees. God houdt zich niet bezig met de schuldvraag en dus ook niet met genoegdoening of boete doen. Liefde rekent het kwaad niet toe, maar bedekt het. God wil maar één ding en dat is onze ogen openen, zodat we bevrijd worden uit de duisternis en we tot ons doel gaan komen. Dit zien we duidelijk terug in de missie van Jezus.
“De Geest des Heren is op Mij, daarom, dat Hij Mij gezalfd heeft, om aan armen het evangelie te brengen; en Hij heeft Mij gezonden om aan gevangenen loslating te verkondigen en aan blinden het gezicht, om verbrokenen heen te zenden in vrijheid, om te verkondigen het aangename jaar des Heren.” (Lukas 4:18,19)
Zonden (meervoud): letterlijk vanuit het Grieks (hamartia) doel missen. Door de zondemacht in ons leven, missen wij ons doel, namelijk het tot verheerlijking komen van ons lichaam van vlees en bloed. Alles in ons leven waardoor wij ons doel missen, valt onder de categorie ‘zonden’. Zolang het denken in goed en kwaad het uitgangspunt vormt, zullen we ‘zonden’ opvatten als het doen van ‘kwade’ dingen (het overtreden van de wet). Er zijn echter veel meer dingen in ons leven, waardoor we ons doel missen. Denk aan: angst, schuldgevoelens, armoede, ziekte en de fysieke dood. God wil dat wij als mensen tot ons doel komen en dat kan alleen als wij worden bevrijd uit het rijk der duisternis. Gods vergeving is er voor iedereen. Daar hoefde Jezus niet voor aan het kruis! Vergeving van onze zonden kan wel ons schuldgevoel wegnemen, maar het leidt niet tot bevrijding van de zonde(macht) in ons leven. Daarvoor moeten onze ogen worden geopend, zodat we verlost worden uit het rijk der duisternis en overgebracht worden in het koninkrijk van het Licht.
Oordeel: bij het Griekse woord (krisis) gaat het om ‘scheiding maken’. Door te eten van de boom van kennis van goed en kwaad zien we het oordeel als de definitieve scheiding tussen goeden (degenen die vergeven zijn) en de kwaden. Etende van de boom des levens, gaat het om de scheiding die God gaat brengen tussen Geest en vlees. Het koren moet van het kaf gescheiden worden. Het koren is onze Christus-identiteit. Het kaf is het vleselijke dat in ons leven een rol speelt, zolang we nog niet in de Geest wandelen. Het oordeel van God is altijd gericht op zuivering van ons leven, op herstel, en nooit op het vernietigen of het buitensluiten van mensen. Het ultieme ‘oordeel’ vind plaats met de verheerlijking van ons lichaam, het moment waarop ons lichaam van vlees en bloed overkleed wordt met een verheerlijkt (geestelijk) lichaam, waarmee we het koninkrijk van God binnengaan.
Heilig, heiliging: vanuit het Grieks (hagiasmos) gezien gaat het hier om ‘apart gezet zijn’ / ‘apart zetten’. Dat God heilig is, wil niet zeggen dat God zich van de kwade mens zou hebben afgekeerd. Het wil zeggen dat God geen vleselijke kant heeft. God is volledig vrij (‘apart gezet’) van de duisternis op aarde. Daarom moest Christus naar de aarde komen, zodat God ‘heilig’ kon blijven en Hij alle mensen als heiligen kon blijven zien. God kent niemand naar het vlees, daarom ziet God ons als heiligen. Daarom begint Paulus zijn brieven standaard met “Aan alle heiligen”. Paulus kende ook niemand naar het vlees. Bij heiliging gaat het om het proces waarin onze ware (geestelijke) natuur ‘apart gezet’ wordt van het vleselijke. De nieuwe mens in ons wordt apart gezet van de oude mens (de zondemacht). Alleen het vleselijke in ons kan het vleselijke in de ander waarnemen. Zodra wij geheiligd zijn, kennen wij zelf ook niemand meer naar het vlees. Het veroordelen van anderen is dan uitgesloten. Jezus, die ons het hart van de Vader heeft geopenbaard, kwam niet om te veroordelen en ook niet om het oordeel in onze plaats te ondergaan, maar om ons te redden/verlossen uit de duisternis.
Recht, gerechtigheid, rechtvaardig: ook deze begrippen kunnen we op twee manieren opvatten. Op een vleselijke manier en op een geestelijke manier. Bij de vleselijke manier speelt de kennis van goed en kwaad weer een rol. Je komt dan uit op oog om oog en tand om tand. Bij de geestelijke manier gaat het om ‘recht doen’ en ‘recht maken’. Het is Gods eer om uiteindelijk alles recht te laten komen. Gods gerechtigheid is niet gebaseerd op de kennis van goed en kwaad. God kent het rechtvaardigheidsgevoel, zoals wij mensen dat door de kennis van goed en kwaad beleven, niet. Zolang wij gevangen zitten in onze wandel naar het vlees, is het vanuit God gezien volkomen rechtvaardig dat onze zonden niet worden toegerekend. We zijn immers verblind, waardoor we niet anders kunnen. God rekent dan ook niet met onze overtredingen! Waarom zou Jezus dan voor onze zonden hebben moeten boeten? Dankzij Gods rechtvaardigheid zal uiteindelijk alles recht worden gemaakt. God hanteert niet het strafrecht, maar het herstelrecht.
Toorn: de heilige toorn van God richt zich op datgene in ons leven, waardoor we ons doel missen, het vleselijke, de oude mens. Zolang wij ons identificeren met het vleselijke in ons leven, lijkt het alsof God zijn toorn op ons persoonlijk richt! Wij zijn echter niet de oude mens, wij zijn een nieuwe schepping! Onze ware natuur is goddelijk, naar Gods evenbeeld en gelijkenis geschapen. En aangezien God niet rekent met goed en kwaad, is dat nooit veranderd. Onze identiteit is Christus. Gods toorn is dus nooit op de mens zelf gericht, maar op datgene wat wij ons vanwege de duisternis bewust zijn geworden, het vleselijke dat aan ons kleeft en waardoor wij ons doel missen.
God is een verterend vuur: Gods Licht is zo intens dat we het in onze fysieke hoedanigheid van vlees en bloed niet kunnen verdragen. We zouden er door verteren. Daarom kan vlees en bloed het koninkrijk van God niet beërven. Dit heeft niets met zonde of schuld te maken, waardoor we niet voor God zouden kunnen bestaan. God kan onze zonden en misstappen prima handelen. Daar is het kruis niet voor nodig! God wil ons bevrijden uit de duisternis, zodat we tot verheerlijking van ons fysieke lichaam van vlees en bloed gaan komen en zodoende het koninkrijk van God, het ontoegankelijke Licht, wel binnen kunnen gaan.
Verzoening: hierbij gaat het niet om het herstel van een relatie, die als gevolg van het kwaad dat wij bedreven hebben, verbroken zou zijn. Dat is namelijk gedacht vanuit de kennis van goed en kwaad. Het begrip verzoening (katallasso), zoals Paulus dat gebruikte, omvat de hele kosmos en maakt deel uit van het scheppingsproces van God dat nog steeds gaande is. De visie van ‘verzoening door voldoening’ is vreemd aan Paulus’ benadering van het evangelie. Ik verwijs hiervoor naar een blog die ik eerder schreef.
Het kenmerkende van het oude verbond is een wandel naar het vlees. De wet van Mozes staat symbool voor de kennis van goed en kwaad. Zolang we deze hanteren, moeten er zondoffers worden gebracht voor de schuld. De wet eist immers (vleselijke) gerechtigheid. We ontvangen dan wel vergeving van zonden, maar het blijft een bediening des doods. Hoe mooi de gedachte van het plaatsvervangende lijden en sterven van Jezus ook mag zijn, het is niet toereikend voor onze verlossing uit het rijk der duisternis, de verlossing van de vloek van zonde en dood, waardoor we de tweede (fysieke) dood niet meer zullen zien en eeuwig leven ontvangen. Het gaat bij de boodschap van vergeving van zonden op grond van het kruis om de oude wijn, die gebaseerd is op het oude verbond, dat gepaard ging met een bepaalde mate van heerlijkheid.
De heerlijkheid van het nieuwe verbond reikt echter oneindig veel verder. Onder het nieuwe verbond heeft het oude afgedaan, we rekenen niet meer met de oude mens. Er zijn dan ook geen zondoffers nodig. Jezus van Nazareth heeft dit verbond aan zijn joodse volksgenoten geopenbaard in woord (verkondiging) en daad (met name zijn kruisiging). Dit heeft uiteindelijk geleid tot de verheerlijking van zijn lichaam van vlees en bloed, waardoor hij het koninkrijk van God is binnengegaan. Als wij de weg achter Jezus aan gaan, ‘mensen van de weg’ worden, door ons te bekeren van het vlees (het vlees kruisigen) en ons Christus ten volle bewust gaan worden, zullen ook wij verlost worden van de vloek van zonde en dood en tot verheerlijking van ons lichaam komen.
De vraag is of wij het liever bij de oude wijn houden, het evangelie op basis van de kennis van goed en kwaad of dat we de jonge wijn in nieuwe zakken gaan schenken, het evangelie op basis van wie God werkelijk is, namelijk volmaakt goed en volmaakte liefde! Alleen dan zullen we openbaar worden als zonen en dochters van God en zal Gods Geest door ons heen in volle kracht en heerlijkheid zichtbaar worden. De schepping wacht er met reikhalzend verlangen op.
Durf jij te geloven dat God werkelijk goed is?
Zou je door willen praten over de inhoud van dit artikel?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.
Klik hier als je je wilt abonneren op onze Blog / Infomail.
Vond je dit artikel de moeite waard om te lezen, overweeg dan een kleine financiële bijdrage. Het rekeningnummer is NL94 ASNB 0932 1927 50 t.n.v. P. Overduin.