Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Categorieën
Koninkrijk

Ons wereldbeeld bepaald of we hier en nu in het koninkrijk van God gaan wandelen

Dit artikel is een introductie op de conferentie Zo Binnen, Zo Buiten, die op vrijdag 30 en zaterdag 31 mei 2025 in Capelle aan den IJssel gehouden wordt.

Twee mensen kunnen naar dezelfde wereld kijken en tot compleet tegenovergestelde conclusies komen. De ene persoon ziet de toekomst somber in, gelooft in complottheorieën en gelooft dat veel regeringsfunctionarissen met een verborgen agenda werken. Een andere persoon ziet de toekomst rooskleurig in, gelooft niet in complottheorieën en vind de meeste regeringsfunctionarissen transparant en betrouwbaar. Deze grote verschillen in beleving worden veroorzaakt door het wereldbeeld dat als referentiekader dient om de wereld om ons heen te duiden.

Het wereldbeeld van het joodse volk onder het oude verbond was die van twee werelden. De wereld van het leven hier en nu en de wereld van God. Er was een strikte scheiding tussen deze twee werelden, waardoor men God vooral op een afstand beleefde. God woonde in het heilige der heiligen van de tempel, waar één keer per jaar de hogepriester mocht verschijnen, nadat hij allerlei rituele reinigingen had ondergaan. Het ging om een god die heilig is in tegenstelling tot de mens, die een zondaar is. Een god aan wie geofferd moest worden om iets te ontvangen.

Jezus leefde vanuit een heel ander wereldbeeld. In zijn wereldbeeld waren de twee werelden uit het joodse wereldbeeld volkomen één. Jezus noemde God zijn Vader en tegelijk zei hij dat hij één met de Vader was en dat wie hem gezien had de Vader gezien had. Dat was in die tijd revolutionair! Maar niet alleen in die tijd, ook voor veel christenen vandaag de dag zou het revolutionair zijn als dat voor iedereen waar zou zijn! En dat is nu precies wat Jezus beweerde door zichzelf de mensenzoon te noemen. De mens als zodanig, de mens zoals God ieder mens bedoeld en gemaakt heeft. Bedenk ook dat Jezus een rabbi was. Het belangrijkste doel van een rabbi was om zichzelf in zijn leerlingen te vermenigvuldigen, zodat zij in alles zijn gelijke zouden worden. Sterker nog, zodat zijn leerlingen hem voorbij zouden gaan en zij grotere dingen zouden doen dan hijzelf. Dat maakte Jezus’ keuze voor zijn leerlingen extra bijzonder. Jezus zag dat potentieel namelijk in mensen die door de religieuze leiders waren afgeschreven. Jezus openbaart hiermee – ook als rabbi – het hart van de Vader. God wil zichzelf vermenigvuldigen in mensen van vlees en bloed!

Johannes had de boodschap van Jezus begrepen en leefde ook vanuit dat nieuwe wereldbeeld. Hij begint zijn evangelie met de stelling dat het Woord de Bron is van alles wat is en dat het Woord God is. Alles is door het Woord (logos) geworden (ginomai = beginnen te zijn). Het Griekse logos betekent naast ‘woord’ ook zoiets als ‘plan’ en ‘patroon’. Alle dingen zijn volgens hetzelfde goddelijke plan en patroon geworden (niet gecreëerd, maar begonnen te zijn!), schrijft Johannes (1:3,4). Niet alleen Jezus van Nazareth, maar alle dingen, dus ook alle mensen! All creation is incarnation! We zijn allen één en dat is nooit anders geweest! Het waarachtige Licht, dat komende was in de wereld, heeft alle mensen verlicht, schrijft Johannes iets verder (1:9).

Alle dingen zijn door het Woord geworden, en zonder dit Woord is geen ding geworden. In alles dat door het Woord geworden is was Leven en het Leven was het Licht van de mensen.” (Johannes 1:3,4)

Ook Paulus leefde vanuit dit nieuwe wereldbeeld. Hij zag het lichaam van de mens als een tempel van Gods Geest. Christus in ons, was het geopenbaarde mysterie dat altijd al voor iedereen werkelijkheid was geweest (Kolossenzen 1:26,27). “Wij allen (joden en heidenen) leven, bewegen en bestaan in God, we zijn allemaal van Gods geslacht!”, zei Paulus tegen de afgodendienaars in zijn tijd (Handelingen 17:28). We hebben allemaal goddelijk bloed door onze aderen stromen.

Johannes schreef zijn evangelie en Paulus schreef zijn brieven vanuit het wereldbeeld dat alles voortkomt uit de ene goddelijke Bron en dat alles volkomen één is!

Eén lichaam en één Geest, zoals u ook geroepen bent tot één hoop van uw roeping, één Heere, één geloof, één doop, één God en Vader van allen, Die op allen en door allen en in allen is.” (Efeziërs 4:4-6)

Al vroeg in de kerkgeschiedenis begon men zich af te vragen wie Jezus nu werkelijk was geweest. Het was een belangrijk onderwerp van gesprek tijdens de eerste concilies van de christelijke kerk. De gelijkheid die Jezus, Johannes en Paulus hadden verkondigd, paste niet in het wereldbeeld van de kerkelijke leiders. Jezus moest wel een ander soort mens zijn geweest, dan alle andere mensen. Na een lang proces – waarin mensen die anders dachten als ketters werden afgeschreven – kwam men uiteindelijk tot het volgende dogma over Jezus: Jezus had twee naturen en die naturen waren ongemengd, ongedeeld, ongescheiden en onveranderd. Jezus was zowel God als mens, in tegenstelling tot alle anderen mensen, die enkel (zondige!) mensen van vlees en bloed waren. De scheiding tussen God en mens, die door Jezus overbrugd zou zijn, was het heersende wereldbeeld binnen de christelijke kerk geworden. Terug bij af! Vanaf dat moment is de christelijke theologie een bouwwerk geworden dat gebouwd is op het fundament dat Jezus van Nazareth de enige mens zou zijn geweest met twee naturen, zowel God als mens. Dat was immers noodzakelijk om de in zonde gevallen mensheid te kunnen verlossen.

Dit heersende wereldbeeld – in de tijd waarin de grote dogma’s van de christelijke kerk zijn ontstaan – leek meer op het wereldbeeld van de joden onder het oude verbond, dan op het wereldbeeld van het nieuwe verbond, waarover we in het nieuwe testament lezen. Door maar voort te blijven bouwen op de schouders van het voorgeslacht, wat binnen de ontwikkeling van de christelijke theologie is gebeurd (want de Geest zou het allemaal hebben geleid…), blijven we in ‘waarheden’ geloven die gebaseerd zijn op een verouderd wereldbeeld. Als je geschriften gaat vertalen die tot stand zijn gekomen vanuit een wereldbeeld waarin alles één is en alles uit God is voortgekomen en je hebt als lezer/vertaler een wereldbeeld waarin God en de mens strikt gescheiden entiteiten zijn, dan vraagt dat uiteraard om moeilijkheden. En dit is precies wat er gebeurd is met de Bijbelvertalingen. Het resultaat is te zien in de vele duizenden christelijke denominaties die allemaal dezelfde (vertaalde) Bijbel lezen. Volgens Jezus bevond het koninkrijk van God zich in alle mensen. Volgens Paulus was Christus alles in allen. Als je dat wereldbeeld niet van binnenuit kent en beleeft, dan ga je Jezus en Paulus niet begrijpen. De christelijke kerk heeft zich laten leiden door vertalingen en eeuwenoude heersende interpretaties van teksten die vanuit een ander wereldbeeld tot stand zijn gekomen dan het wereldbeeld van de auteurs.

Dankzij de wetenschap (m.n. de kwantumfysica) wordt steeds duidelijker dat werkelijk alles met elkaar verbonden is en dat de materiële werkelijkheid geen separate creatie vanuit de immateriële werkelijkheid (Bewustzijn) is, maar eruit voortkomt (emanentie), er volledig één mee is en er onlosmakelijk verbonden mee blijft. Dit komt overeen met het wereldbeeld van de auteurs van het nieuwe testament. Het idee van een zondeval, waardoor er een scheiding tussen God en de mens zou zijn ontstaan, die door Jezus overbrugd moest worden is gebaseerd op het wereldbeeld van het oude verbond. De mens is een fysieke manifestatie van God en naar Gods evenbeeld en gelijkenis ‘geworden’. In essentie volmaakt en heel en dat is nooit veranderd. We zijn gebogen gaan lopen door in de leugen van de slang te gaan geloven, dat we nog als God moeten worden door er iets voor te doen.

Voor mij persoonlijk is Handelingen 17:28 het uitgangspunt geworden van mijn hele theologie (waar overigens maar weinig van is overgebleven). Er is maar één werkelijkheid en dat is Gods werkelijkheid, ook wel het koninkrijk van God genoemd. Alles en iedereen zijn één en bestaan in God. Door verduistering in ons bewustzijn is de mens er een dualistisch wereldbeeld (God en de mens als aparte entiteiten) op na gaan houden, met alle gevolgen van dien. Dit verandert echter niets aan de ene werkelijkheid, die er altijd al is geweest en er altijd zal zijn. Het enige dat nodig is, is dat ons bewustzijn verlicht wordt, waardoor we ons de werkelijkheid van het koninkrijk van God weer bewust zullen worden. Dat zal ons wereldbeeld compleet doen veranderen. Daar was de boodschap van Jezus en Paulus op gericht. Vernieuw uw denken! Ga de dingen anders zien dan voorheen! Door vast te blijven houden aan ‘waarheden’ vanuit een wereldbeeld dat gebaseerd is op een verduisterd bewustzijn gaan we ons het koninkrijk van God niet bewust worden. Zo Binnen, Zo Buiten! Zolang we blijven geloven dat Jezus als enige mens twee naturen had (zowel God als mens) en dat dit voor alle andere mensen niet zou gelden, wordt ons wereldbeeld bepaald door een scheiding tussen God en mens. Het wereldbeeld waar we in onze binnenwereld aan vasthouden, is bepalend voor hoe we de buitenwereld zullen waarnemen. Willen we werkelijk gaan zien dat God alles in allen is, dan zullen we daar eerst onze binnenwereld, ons wereldbeeld op moeten aanpassen. Pas dan zullen we het in onze buitenwereld waar kunnen gaan nemen.

Een aantal invloedrijke theologen, geestelijke leiders en voorgangers binnen de wereldwijde deconstruction beweging (ik ga hier geen namen noemen…) blijven op dit moment nog vasthouden aan de uniciteit van Jezus van Nazareth. Laat ik voorop stellen dat deze mensen geweldig werk hebben gedaan door de christelijke kerk wereldwijd door een andere bril naar God te laten kijken. Daarmee is onder christenen een grote stap gezet in het proces van ontwaken in de realiteit van het koninkrijk van God. Men kan (of durft) de dogma’s over Jezus van Nazareth echter niet los te laten. Ik vermoed dat daarbij angst voor de consequenties – binnen de nieuwe denominatie christenen die door de deconstruction beweging is ontstaan (als ketter gezien worden; niet meer mee mogen doen) – een belangrijke rol speelt. Zo blijft men geloven dat de proloog van het Johannes-evangelie exclusief over Jezus van Nazareth zou gaan en dat alleen Jezus een incarnatie van het Woord is geweest. Alleen Jezus zou van nature als dé Zoon van God binnen de drie-eenheid van God opgenomen zijn geweest en hij zou er hoogstpersoonlijk voor gezorgd hebben dat alle andere mensen alleen dankzij hem ook daarin zijn opgenomen. Zodoende blijft er binnen hun wereldbeeld een scheiding bestaan tussen God en de mens die – hoewel deze scheiding door Jezus van Nazareth zou zijn opgeheven – een grote rol blijft spelen in hun denken en daarmee in hun bewustzijn (hun binnenwereld). Aangezien het om bekende en invloedrijke leiders gaat, blijven de meeste christenen die door een deconstructieproces gaan, ook vasthouden aan de uniciteit van Jezus. Bij alle veranderingen in denken en geloven die men ondergaat, voelt dit als een veilige strohalm. En ik begrijp dat! Ik heb dit pad ook bewandeld. Het nare is alleen dat iemands visie op Jezus voor hen als een sjibbolet gaat dienen om te bepalen of iemand wel of niet binnen de lijntjes van het christendom kleurt. Het bepaalt of je op het juiste pad bent. Of je erbij hoort. Of je mee mag doen. Als je iets verkeerds zegt en schrijft, is de kans groot dat je als new age-er wordt afgeschilderd. Helaas heb ik dit allemaal meegemaakt.

Om het koninkrijk van God daadwerkelijk in het hier en nu zichtbaar te zien worden, is het noodzaak om onze kijk op Jezus van Nazareth op basis van het nieuwtestamentische wereldbeeld bij te stellen. En daarmee ook onze kijk op alle andere mensen. Jezus heeft ons de ogen willen openen voor wat hijzelf als volwaardig mens van vlees en bloed was gaan zien (zijn wereldbeeld) en hetgeen hij ook in de praktijk leefde, namelijk het koninkrijk van God waarin iedereen dezelfde Bron heeft en volkomen één is. Meer niet en minder niet! Dat betekent dat jij en ik voor de volle 100% net zo Christus en ‘Zoon van God’ (m/v) zijn als Jezus van Nazareth dat was toen hij met een zichtbaar lichaam van vlees en bloed op aarde wandelde.

Zolang we onze theologie laten bepalen door een wereldbeeld waarin we scheiding maken tussen:

  • enerzijds Jezus van Nazareth, dé (enige ware) Zoon van God en exclusieve Christus, die kwam om de mensheid weer terug bij God te brengen en
  • anderzijds alle andere mensen, die afhankelijk zouden zijn van wat Jezus plaatsvervangend voor ons tot stand gebracht zou hebben,

zullen we deze scheiding terug blijven zien in de wereld om ons heen. We zullen scheiding blijven zien tussen God en de mens, tussen God en de schepping, tussen de mens Jezus, die wel een incarnatie van Gods Geest was en alle andere mensen, die dat niet zouden zijn. Het gevolg is dat we de werkelijkheid van het koninkrijk van God – God alles in allen – nooit in onze buitenwereld zullen gaan waarnemen. Daarvoor zullen we moeten gaan inzien dat de uitspraken van Jezus “wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien” en “de Vader en ik zijn één” net zo goed voor ons gelden! Zodra we ons hiervan bewust worden, gaan we het ook in ieder ander zien. Zo Binnen, Zo Buiten! Alleen dan zullen we als mensen van vlees en bloed volledig rechtop gaan lopen en als Zonen en Dochters van God openbaar gaan worden. Dat is waar de zuchtende schepping nog steeds op wacht.

Beginnen we nu te begrijpen waarom Jezus tegen zijn leerlingen zei dat het beter voor hen was dat hij weg zou gaan?

Wil jij jouw wereldbeeld laten vernieuwen naar het wereldbeeld van Jezus, Johannes en Paulus? Om vervolgens volledig rechtop te gaan lopen en openbaar te worden als een Zoon of Dochter van God?

Kom dan naar de conferentie Zo Binnen, Zo Buiten! De conferentie wordt gehouden op 30 en 31 mei a.s. in Capelle aan den IJssel. Klik hier voor meer info, het programma en de mogelijkheid om je aan te melden.

Zou je door willen praten over de inhoud van dit artikel?
Schroom dan niet en neem contact met ons op.

Klik hier als je je wilt abonneren op onze Blog / Infomail.

Vond je dit artikel de moeite waard om te lezen, overweeg dan een kleine financiële bijdrage. Het rekeningnummer is NL94 ASNB 0932 1927 50 t.n.v. P. Overduin.

2 reacties op “Ons wereldbeeld bepaald of we hier en nu in het koninkrijk van God gaan wandelen”

Hey Peter,

Duidelijk artikel. Ik volg je gedachtengang.

Als het waar is wat je zegt, dat Jezus gewoon een kerel is zoals jij en ik. Hoe kunnen we dan Gods karakter kennen? Hem kennen is immers het “eeuwige leven” waar het allemaal om draait.

Je zal wellicht zeggen: Jezus (en anderen) openbaarde God als vader. Waarop mijn antwoord dan is: waarom zouden we hem geloven?

Misschien is God wel een rechtvaardige oordelende God zoals Mozes of anderen lijken te suggereren.

Ha , dankjewel voor je reactie en je mooie vraag!

De enige manier om God te ‘kennen’ is je eigen tempel (van de Geest) binnengaan. Daar in het heilige der heiligen kun je een ontmoeting van “aangezicht tot aangezicht” met God hebben. Dat is uiteindelijk de enige manier waarop we tot in het diepst van ons wezen God gaan ‘kennen’. Niets van buitenaf gaat ons de rust en vrede brengen, die we daar ervaren.

Door (rationeel) te geloven in het dogma dat Jezus God zou zijn – waar je dan vanzelfsprekend ook het dogma van de onfeilbaarheid van de Bijbel voor nodig hebt, waarin dit dan onomstotelijk van Jezus gezegd zou worden – blijft geloven een rationele aangelegenheid door kennis die van buitenaf tot ons komt en waar we dan mee moeten instemmen of niet. Deze manier van geloven heeft mij in het verleden zeker wel mooie dingen gebracht, maar het is niet te vergelijken met hoe mijn geloofsleven nu is. Daarnaast heb ik 25 jaar lang met een angststoornis geleefd en mijn (rationele) geloof van toen, dat ook zeker wel tot bepaalde innerlijke ervaringen heeft geleid (ofwel, het was niet alleen maar ratio), heeft niet tot bevrijding van mijn angst- en paniekaanvallen geleid. Ook niet mijn gedeconstrueerde geloof, waardoor ik op grond van de Bijbel begon te geloven dat Gods Geest in alle mensen woont en dat er geen hel is, e.d.… Dat was voor mij één van de redenen waardoor ik in 2013 helemaal ben vastgelopen met dit op (geweldig mooie) dogma’s gebaseerde geloof. Het werkte gewoon niet. Daarnaast, als je – zoals ik destijds gedaan heb – serieus onderzoek gaat doen naar het ontstaan van de Bijbel en de manier waarop er in de vroege kerk is gerommeld met teksten, juist als het gaat om de persoon van Jezus, en hoe de keuzes voor bepaalde Bijbelboeken zijn gemaakt en andere boeken buiten de canon zijn gelaten, dan kun je niet anders concluderen dat de Bijbel alles behalve onfeilbaar is. Op dat moment viel de basis – die onder mijn geloof in Jezus als hét fundament lag – aan gruzelementen. Want als de Bijbel niet onfeilbaar is, wie vertelt ons dan dat Jezus werkelijk degene is die we denken dat hij is en ook dan kom je uit bij de vraag die jij stelt, waarom zouden we Jezus dan geloven?

Een lang verhaal kort, het punt is dat als je je houvast gaat zoeken in dogma’s, hoe geweldig en opbouwend die ook moge zijn, je die houvast uiteindelijk niet gaat vinden. Dat is de reden waarom Paulus zegt dat de letter doodt. Jezus en Paulus wezen op de weg naar binnen. Christus in ons is de hoop op heerlijkheid; het koninkrijk van God is binnenin ons. Alleen daar gaan we – voorbij ons rationele denken (meta-noia) – de werkelijke rust en vrede vinden waar ieder mens bewust of onbewust naar op zoek is. Binnenin ons bevindt zich het enige Fundament dat werkelijk houvast biedt en dat is Christus, de zalving van Gods Geest, in het heilige van onze tempel. De existentiële ervaring als gevolg van de bewustwording van deze zalving (voorbij mijn ratio en alle dogma’s) heeft mijn leven op zijn kop gezet. Die ervaring heeft mij voorbij al mijn rationele overdenkingen van het ene op het andere moment in het koninkrijk doen wandelen, vol vrede, rust en vertrouwen, die ik daarvoor nooit op die manier heb beleefd. Christus – die alles in allen is – zal door alles en iedereen heen tot ‘opstanding’ gaan komen. En de zekerheid waarmee ik dat geloof is gebaseerd op de ervaring van diezelfde opstanding van Christus in mijn binnenste. Daar kan geen dogma over Jezus (nogmaals, hoe mooi verwoord ook) tegenop.

Daarom ben ik het roerend eens met Johannes als hij schrijft dat we geen leraren meer nodig hebben, omdat de zalving in ons binnenste is. Ik geloof dit niet omdat dit in de (onfeilbare) Bijbel zou staan, maar omdat dit mijn eigen ervaring is. Het klinkt misschien bizar, maar ik heb het zelfs niet nodig dat Jezus 2000 jaar geleden daadwerkelijk op aarde heeft geleefd. Dat zou voor mijn geloof en het rotsvaste vertrouwen waarin ik leef geen verschil maken. Ik geloof zeker wel dat Jezus heeft geleefd, daar zijn genoeg aanwijzingen voor, en dat hij wat openbaring betreft ons heel veel heeft nagelaten, maar voor mijn geloof en mijn houvast, die binnenin mij is, heb ik Jezus niet nodig. Ik zie dit ook als de reden waarom Jezus het beter leek dat hij weg zou gaan, zodat zijn leerlingen dezelfde Geest die in Jezus was in zichzelf zouden gaan ontdekken, in plaats van op de persoon van Jezus te blijven leunen wat hun geloof betreft. Dezelfde Geest (de Christus-zalving) die in Jezus was, is ook in jou en mij. Ik geloof dat Jezus en later ook Paulus wegwijzers waren die hun leerlingen de weg naar binnen wezen. Maar ook daar heb ik geen sluitend rationeel bewijs voor nodig dat dit werkelijk zo was om zeker te weten dat de zalving binnenin mij 100% real is.

Haha, tot nu toe was het allemaal inleiding. Nu naar jouw vraag… Hoe weet ik dat God Liefde is en niet een rechtvaardige oordelende God? Die Liefde heb ik tot in het diepst van mijn wezen ervaren. En die ervaring sluit aan bij ervaringen van anderen. Het sluit aan bij getuigenissen van BDE’s wereldwijd, die onder alle soorten mensen van alle religies voorkomen. Licht, Liefde en Leven, dat is de Bron waar alles uit voortkomt. Als God anders is dan dat, dan zie ik geen enkele reden om in zo’n god te geloven.

Er valt nog veel meer over te zeggen, maar (meer dan) genoeg voor dit moment.

Blessings!
Peter

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *